Deze hoeve had qua uitstraling niet direct veel te bieden. Het licht golvende omliggende landschap daarentegen des te meer. Het gebouwencomplex bestond uit solitaire gebouwen. Slechts enkele karaktervolle hoevegebouwen, gecombineerd met recentere stallingen en enkele bunkers uit WO1. De hoofdwoning was in ’68 reeds verbouwd, zonder respect voor de authenticiteit .

De hoofdwoning blijft binnen het masterplan woning, maar wordt uitgebreid met de zuidelijk gelegen schuur. De in ’68 reeds verbouwde woning wordt van binnenuit volledig gereorganiseerd. Enkel de buitengevel blijft staan, maar raamopeningen worden gewijzigd in functie van de binnenruimte. Elk raam is voor iedere kamer uniek, ofwel voor licht, of een zicht of een combinatie ervan. Zo krijgt de hoofdwoning aan de buitenzijde niet het klassiek uitzicht van een herenwoning maar krijgt deze een hedendaags monolithisch karakter. De verbindingsgang tussen de woning en schuur is volledig in glas uitgevoerd, om het solitaire karakter van de gebouwengroep te behouden.

Om te voldoen aan de bouwfysische eisen, heeft deze woning een nieuwe binnenconstructie gekregen van timmerwerk-vlokkenisolatie-plaatmateriaal, los van de buitengevel. Door de ramen, met maximaal glasvlak, in het binnenvlak te plaatsen, verkrijgen we aan de buitenzijde diepe raamnissen. Aan de binnenzijde daarentegen, zitten de ramen in het vlak van de binnenmuur zodat ze als het ware landschapsschilderijen aan de muur worden. one in two house